FIZJOTERAPIA W ZESPOŁACH BÓLOWYCH MIEDNICY MNIEJSZEJ
Zespół bólowy miednicy mniejszej (CPP), to określenie dolegliwości bólowych, które pojawiają się u kobiet w okolicy miednicy mniejszej, czyli przedniej ścianie brzucha, poniżej pępka lub w okolicy krzyżowej pleców. Jak wynika z badań, zespół bólowy miednicy mniejszej jest jedną z najczęstszych przyczyn zgłaszania się kobiet do ginekologa i stanowi aż 10 - 30 procent wszystkich wizyt.
CPP może towarzyszyć ból śródbrzusza, nadbrzusza, krzyża, krocza i kończyn dolnych. Dolegliwości bólowe mają charakter okresowy lub ciągły oraz różne natężenie. Dodatkowo pojawiają się objawy wskazujące na zaburzenie czynności dolnych dróg moczowych, jelit, dróg rodnych lub funkcji płciowych.
Do najczęstszych zaburzeń CPP, którymi podczas fizjoterapii zajmuje się zespół REFEMA Clinic są:
- bolesne i/lub nieregularne miesiączki,
- ból w czasie współżycia,
- biegunki lub zaparcia,
- problemy z oddawaniem moczu.
- wulwodynia - chroniczny ból czy dyskomfort, charakteryzujący się uczuciem palenia, kłucia, podrażnienia w genitaliach żeńskich, gdy nie występuje żadna infekcja,
- westibulodynia - odczuwanie bólu przy wejściu do pochwy, tzw. „zespół zapalenia przedsionka pochwy”,
- pochwica - dysfunkcja seksualna polegająca na silnym, bardzo bolesnym, odruchowym, niezależnym od woli skurczu mięśni pochwy, który zamyka jej otwór przy próbie podjęcia stosunku,
- dyspareunia - rodzaj dysfunkcji seksualnej, która objawia się bólem w trakcie współżycia. Zdarza się, że symptom ten występuje również przed i po stosunku
- coccygodynia - zespół bólowy występujący w okolicy kości guzicznej, w których bóle posiadają charakter przewlekły.
TERAPIA JAKĄ PROPONUJEMY W REFEMA CLINIC
Standardem postępowania terapii CPP w REFEMA Clinic, jest kompleksowa diagnostyka funkcjonalna Pacjentki. Fizjoterapeutka na pierwszej wizycie zbiera obszerny wywiad uwzględniający m.in.: opis dolegliwości, ich natężenie, rytm dobowy objawów, charakter podejmowanej aktywności fizycznej przez Pacjentkę w ciągu dnia pracy i w czasie wolnym. Opiera się również na badaniach laboratoryjnych i obrazowych dostarczonych przez Pacjentkę. W dalszej kolejności badany jest układ ruchu. Wszystko uzupełnione jest diagnostyką USG, mięśni dna miednicy oraz badaniem palpacyjnym.
W ocenie napięcia mięśni dna miednicy pomocny jest również biofeedback. W przypadku kwalifikacji Pacjentki do fizjoterapii urologinekologicznej, tworzony jest indywidualny plan. Wiodącymi metodami leczenia są: terapia manualna, neuromobilizacje nerwów oraz terapia mięśniowo-powięziowa. Wykorzystywany jest również biofeedback i elektrostymulacja. Całość rehabilitacji jest szczegółowo monitorowana, a jeśli zachodzi taka konieczność modyfikowana w trakcie procesu terapeutycznego. Wszystko po to aby uzyskać jak najlepszy efekt.