Zespół bólowy miednicy mniejszej (chronic pelvic pain syndrome-CPPS) to całe spektrum zróżnicowanych objawów:

• naglące parcie na mocz (częste oddawanie moczu w dzień i nocy),
• pieczenie, swędzenie w podbrzuszu,
• bóle krocza, podbrzusza po stosunku,
• bóle jąder,
• zatrzymanie moczu po stosunku,
• problemy z uzyskaniem wzwodu,
• uczucie ciała obcego w odbycie.

Według literatury, rozpoznaje się go, gdy objawy Pacjenta trwają powyżej 6 miesięcy. Mężczyzna, który otrzymuje taką diagnozę zazwyczaj przeszedł już farmakoterapię zleconą przez urologa lub lekarza POZ poprzedzoną badaniem moczu i nasienia w celu wykluczenia lub potwierdzenia infekcji. Niestety bardzo często jego objawy nie znikają, a im dłużej trwają tym bardziej odciskają piętno na życiu społecznym, zawodowym i prywatnym.

Standardem postępowania jest kompleksowa diagnostyka funkcjonalna Pacjenta. Wszystko rozpoczyna się od dokładnego wywiadu. Fizjoterapeutka analizuje wyniki badań laboratoryjnych i obrazowych dostarczonych przez Pacjenta. W dalszej kolejności badany jest układ ruchu. Wszystko uzupełnione jest diagnostyką USG mięśni dna miednicy oraz ich badaniem palpacyjnym. W ocenie napięcia mięśni dna miednicy pomocny jest również  biofeedback. W przypadku kwalifikacji Pacjenta do fizjoterapii urologicznej,  tworzony jest indywidualny plan terapeutyczny. Wiodącymi metodami leczenia są: terapia manualna, neuromobilizacje nerwów oraz terapia mięśniowo-powięziowa.

Wykorzystywany jest również biofeedback i elektrostymulacja prowadzone aparatem PHENIX LIBERTY. Całość rehabilitacji jest szczegółowo monitorowana i w razie potrzeby konsultowana z innymi specjalistami, a jeśli zachodzi taka  konieczność modyfikowana w trakcie procesu terapeutycznego.